کد مطلب:188973 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:125
باقر العلوم و معرفی حزب عثمانیه
باقر العلوم علیه السلام اوضاع زمان خویش را این گونه شرح می كند: جابر (جعفی) می گوید در نزد ابوجعفر علیه السلام بودیم. سخن از حكومت بنی امیه پیش آمد. حضرت در مورد اوضاع زمان فرمودند هر كس با هشام مخالفت می كرد كشته می شد. هشام بیست سال حكمرانی نمود و من در كنار وی مشاهده كردم كه حتی رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم در حضور وی توهین شد،
[ صفحه 141]
هشام هیچ گونه واكنشی از خود نشان نداد، انی شهدت هشاما و رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم یسب عنده و لم ینكر ذلك و لم یغیره.... [1] .
منهال بن عمر می گوید در نزد محمد بن علی (علیهما السلام) بودیم كه فردی به حضور وی رسید و سلام كرد، حضرت جواب سلام دادند. از حضرت پرسید روزگار بر شما چگونه است، حضرت در پاسخ فرمودند: آیا هنوز آگاهی نیافتید كه روزگار ما چگونه است! زندگی ما همانند زندگی امت بنی اسرائیل است كه فرزندان پسر آنان كشته می شدند و زنانشان (برای خدمت گماری و...) نگاه داشته می شدند. اینها (بنی امیه) برتری خود را بر رخ دیگران می كشند و می گویند رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم عرب بوده است. بدین خاطر عرب بر عجم برتری دارد و نیز به رخ می كشند كه قریش بر سایر عرب برتری دارد، زیرا كه محمد صلی الله علیه و آله و سلم از قریش است، اگر این برتری ها درست باشد، پس این برتری ها از آن ماست. زیرا ما ذریه پیامبر هستیم. ما باید بر این برتری ها افتخار كنیم. زیرا ما محرم اسرار رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم می باشیم، در این برتری ها هیچ كس همراه ما نیست، لانا ذریة محمد و اهل بیته خاصة و عترته لا یشركه فی ذلك غیرنا.
آنگاه آن فرد گفت من از علاقه مندان شما هستم. حضرت فرمودند در این صورت خود را برای آزمون ها و سختی ها آماده ساز، فاتخذ للبلاء جلبابا. آنگاه اضافه كرد، فرود آمدن بلا و آزمون برای ما و پیروان ما بیشتر و سریع تر از جاری شدن سیل در بیابان ها می باشد. [2] در این تحلیل باقر العلوم علیه السلام حكومت بنی امیه و برخوردهای اجتماعی آنان را با مردم، به
[ صفحه 142]
خصوص با پیروان اهل بیت علیه السلام همانند برخوردهای فرعون با امت بنی اسرائیل می داند. باقر العلوم علیه السلام در گفتاری دیگر اوضاع زمان بنی امیه را این گونه تحلیل می كند:
ما و شیعیان ما ستم های فراوان از قریش تحمل كردیم. در حالی كه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم خبر داده بود كه ما برتر و سزاوارترین مردم به امر رهبری هستیم. قریش تهاجم كردند و مسیر رهبری را از مدارش بیرون بردند. آنان به بهانه های برتری قریش بر دیگران و انصار، رهبری را به عهده گرفتند. رهبری در نزد آنان دست به دست شد (زمان خلفا) تا آنگاه كه به دست ما رسید (زمان حكومت داری علی علیه السلام). آنگاه پیمان بیعت با علی را شكستند و جنگ ها بر غم وی شعله ور نمودند. و وی را در صعود پر رنج قرار دادند.
تا اینكه امیرالمؤمنین علیه السلام كشته شد. و رهبری به فرزندش حسن بن علی (علیهما السلام) منتقل شد. با وی بیعت و پیمان بستند، لیكن فریب و نیرنگ دادند. بر وی هجوم آوردند؛ وی را زخم دار ساختند و سپاهش را غارت نمودند... تا آنجا كه وی برای حفظ جان ها با معاویه مصالحه نمود، و حسن بن علی تنهاترین تنها ماند.
آنگاه بیست هزار نفر از عراق با حسین علیه السلام بیعت نمودند. آنان نیز پیمان شكنی كردند. در پایان وی را به قتل رساندند. هماره ستم ها بر ما و یاران ما فزونی یافت و فرمانروایان ستمگر بر ما مسلط شدند. و قضات جور بر منصب های داوری نشستند. امنیت رخت بربست. فرهنگ سازی و جعل احادیث دروغین گسترش یافت و از ما هماره سخنان نگفته عنوان نمودند، تا مردم را بر ما بدبین كنند. (شرح این محورها در همین نوشتار خواهد آمد).
[ صفحه 143]
اوج این فرهنگ سازی و هجمه فرهنگی، در زمان معاویه شكل گرفت. بعد از كشته شدن حسن بن علی (علیهما السلام) معاویه هر جا شیعه یافت، به قتل رساند! و هر كس را حتی ظن و گمان می برد شیعه است، دست و پای وی را قطع می كرد! هر كس، فضایل و برتری های ما را می گفت زندانی می شد، اموالش به غارت می رفت و خانه اش تخریب می شد.
آنگاه زمان سخت عبیدالله بن زیاد فرا رسید و نیز زمان خشونت بار حجاج كه به هر گمانی افراد را به قتل می رساند. كه اگر حجاج می شنید، شخص ملحد و زندیق است، برایش هموارتر بود از این كه بشنود كه دوست دار علی علیه السلام است، احب الیه من ان یقال شیعة علی.... [3] .
این اوضاع خشونت بار سیاسی است و این اوضاع اجتماعی زمان بنی امیه و باقر العلوم علیه السلام است! در این فضا شكل گیری نهادهای نظامی و قضایی و سایر امور اجتماعی بر سود حزب حاكم عثمانیه برغم تشكل همسوی اهل بیت می باشد. این نمودار به ویژه سخنان شفاف باقر العلوم علیه السلام ترسیم و تحلیل آشكاری از اوضاع سیاسی و اجتماعی زمان خویش است. شواهد در این راستا فراوان است. برای پرهیز از طولانی شدن از آوردن همه موارد خودداری می شود. همین مقدار بسیار شفاف و گویا اوضاع آن زمان را ترسیم می نمایند.
افزون بر این كه برخی موارد در نوشتار امام سجاد علیه السلام الگوی زندگی مورد توجه قرار گرفته است. همانند جنایت حجاج كه به خون خواری افتخار می نمود و از ریختن خون مظلومان لذت می برد، خود اعتراف كرد كه بهترین لذت من ریختن خون است. [4] و تنها افرادی كه در غیر جنگ ها
[ صفحه 144]
به دست وی كشته شدند، بیش از 120 هزار نفر بودند. [5] وی از هیچ جنایتی فرو گذار نبود، گناهی نبود كه مرتكب نشود. [6] عمر بن عبدالعزیز گفت اگر قرار باشد هر طایفه ای خبیث ترین افراد خویش را حاضر كند و ما حجاج را حاضر كنیم بر همگان پیشی می گیریم! [7] .
[ صفحه 141]
هشام هیچ گونه واكنشی از خود نشان نداد، انی شهدت هشاما و رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم یسب عنده و لم ینكر ذلك و لم یغیره.... [1] .
منهال بن عمر می گوید در نزد محمد بن علی (علیهما السلام) بودیم كه فردی به حضور وی رسید و سلام كرد، حضرت جواب سلام دادند. از حضرت پرسید روزگار بر شما چگونه است، حضرت در پاسخ فرمودند: آیا هنوز آگاهی نیافتید كه روزگار ما چگونه است! زندگی ما همانند زندگی امت بنی اسرائیل است كه فرزندان پسر آنان كشته می شدند و زنانشان (برای خدمت گماری و...) نگاه داشته می شدند. اینها (بنی امیه) برتری خود را بر رخ دیگران می كشند و می گویند رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم عرب بوده است. بدین خاطر عرب بر عجم برتری دارد و نیز به رخ می كشند كه قریش بر سایر عرب برتری دارد، زیرا كه محمد صلی الله علیه و آله و سلم از قریش است، اگر این برتری ها درست باشد، پس این برتری ها از آن ماست. زیرا ما ذریه پیامبر هستیم. ما باید بر این برتری ها افتخار كنیم. زیرا ما محرم اسرار رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم می باشیم، در این برتری ها هیچ كس همراه ما نیست، لانا ذریة محمد و اهل بیته خاصة و عترته لا یشركه فی ذلك غیرنا.
آنگاه آن فرد گفت من از علاقه مندان شما هستم. حضرت فرمودند در این صورت خود را برای آزمون ها و سختی ها آماده ساز، فاتخذ للبلاء جلبابا. آنگاه اضافه كرد، فرود آمدن بلا و آزمون برای ما و پیروان ما بیشتر و سریع تر از جاری شدن سیل در بیابان ها می باشد. [2] در این تحلیل باقر العلوم علیه السلام حكومت بنی امیه و برخوردهای اجتماعی آنان را با مردم، به
[ صفحه 142]
خصوص با پیروان اهل بیت علیه السلام همانند برخوردهای فرعون با امت بنی اسرائیل می داند. باقر العلوم علیه السلام در گفتاری دیگر اوضاع زمان بنی امیه را این گونه تحلیل می كند:
ما و شیعیان ما ستم های فراوان از قریش تحمل كردیم. در حالی كه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم خبر داده بود كه ما برتر و سزاوارترین مردم به امر رهبری هستیم. قریش تهاجم كردند و مسیر رهبری را از مدارش بیرون بردند. آنان به بهانه های برتری قریش بر دیگران و انصار، رهبری را به عهده گرفتند. رهبری در نزد آنان دست به دست شد (زمان خلفا) تا آنگاه كه به دست ما رسید (زمان حكومت داری علی علیه السلام). آنگاه پیمان بیعت با علی را شكستند و جنگ ها بر غم وی شعله ور نمودند. و وی را در صعود پر رنج قرار دادند.
تا اینكه امیرالمؤمنین علیه السلام كشته شد. و رهبری به فرزندش حسن بن علی (علیهما السلام) منتقل شد. با وی بیعت و پیمان بستند، لیكن فریب و نیرنگ دادند. بر وی هجوم آوردند؛ وی را زخم دار ساختند و سپاهش را غارت نمودند... تا آنجا كه وی برای حفظ جان ها با معاویه مصالحه نمود، و حسن بن علی تنهاترین تنها ماند.
آنگاه بیست هزار نفر از عراق با حسین علیه السلام بیعت نمودند. آنان نیز پیمان شكنی كردند. در پایان وی را به قتل رساندند. هماره ستم ها بر ما و یاران ما فزونی یافت و فرمانروایان ستمگر بر ما مسلط شدند. و قضات جور بر منصب های داوری نشستند. امنیت رخت بربست. فرهنگ سازی و جعل احادیث دروغین گسترش یافت و از ما هماره سخنان نگفته عنوان نمودند، تا مردم را بر ما بدبین كنند. (شرح این محورها در همین نوشتار خواهد آمد).
[ صفحه 143]
اوج این فرهنگ سازی و هجمه فرهنگی، در زمان معاویه شكل گرفت. بعد از كشته شدن حسن بن علی (علیهما السلام) معاویه هر جا شیعه یافت، به قتل رساند! و هر كس را حتی ظن و گمان می برد شیعه است، دست و پای وی را قطع می كرد! هر كس، فضایل و برتری های ما را می گفت زندانی می شد، اموالش به غارت می رفت و خانه اش تخریب می شد.
آنگاه زمان سخت عبیدالله بن زیاد فرا رسید و نیز زمان خشونت بار حجاج كه به هر گمانی افراد را به قتل می رساند. كه اگر حجاج می شنید، شخص ملحد و زندیق است، برایش هموارتر بود از این كه بشنود كه دوست دار علی علیه السلام است، احب الیه من ان یقال شیعة علی.... [3] .
این اوضاع خشونت بار سیاسی است و این اوضاع اجتماعی زمان بنی امیه و باقر العلوم علیه السلام است! در این فضا شكل گیری نهادهای نظامی و قضایی و سایر امور اجتماعی بر سود حزب حاكم عثمانیه برغم تشكل همسوی اهل بیت می باشد. این نمودار به ویژه سخنان شفاف باقر العلوم علیه السلام ترسیم و تحلیل آشكاری از اوضاع سیاسی و اجتماعی زمان خویش است. شواهد در این راستا فراوان است. برای پرهیز از طولانی شدن از آوردن همه موارد خودداری می شود. همین مقدار بسیار شفاف و گویا اوضاع آن زمان را ترسیم می نمایند.
افزون بر این كه برخی موارد در نوشتار امام سجاد علیه السلام الگوی زندگی مورد توجه قرار گرفته است. همانند جنایت حجاج كه به خون خواری افتخار می نمود و از ریختن خون مظلومان لذت می برد، خود اعتراف كرد كه بهترین لذت من ریختن خون است. [4] و تنها افرادی كه در غیر جنگ ها
[ صفحه 144]
به دست وی كشته شدند، بیش از 120 هزار نفر بودند. [5] وی از هیچ جنایتی فرو گذار نبود، گناهی نبود كه مرتكب نشود. [6] عمر بن عبدالعزیز گفت اگر قرار باشد هر طایفه ای خبیث ترین افراد خویش را حاضر كند و ما حجاج را حاضر كنیم بر همگان پیشی می گیریم! [7] .
[1] فروع كافي، ج 8، (روضه)، ص 395.
[2] امالي طوسي، ص 154، بشارة المصطفي، ج 2، ص 146.
[3] شرح نهج البلاغه ابي الحديد، ذيل خطبه، 203، ج 11، ص 43.
[4] البداية و النهايه، ج 9، ص 153.
[5] مروج الذهب، ج 3، ص 166، الكامل، ج 3، ص 226، تهذيب التهذيب، ج 2، ص 185.
[6] تاريخ ابن كثير، ج 9، ص 133، البدايه و النهايه، ج 9، ص 153، نهايه الأرب، ج 21، ص 334.
[7] نهايه الأرب، ج 21، ص 334.